ÇOCUKLUK YILLARIM

Öyle güzeldi ki benim çocukluk yıllarım;
Her anını mutlulukla anımsarım.
Hiç çocuk arabasına binmedim,
Öllük toprağının içinde,
Kundağa sarılı büyüdüm.

Çeşit çeşit mamalar yemedim,
Yalnızca annemin memesini emdim,
Ne kola içtim ne de sıcak çikolata tattım,
Ayran ve pekmez şerbetiydi benim içeceğim,
Dut kurusu, elma kakı ve hedik idi çerezim.

Ne tabletim vardı ne de kaykayım ve bisikletim. Oyuncaklarım da yoktu çeşit çeşit,
Ne trenim, ne yelkenlim ne kişneyen atım
Ve ne de “Play Station”ım.
Çamurdan yapardık oyuncaklarımı ablamla…

Dayım bir mızıka getirmişti Ankara’dan,
Onu da çalamazdım, ama umursamazdım da.. Ablam süpsü yapardı bana söğüt dalından
Ya da yeşil soğan yaprağından.
Onlarla oyalanır, mutlanırdım

Ama öyle mutluydum ki ben;
Sevgiyle doluydu yüreğim.
bir sevgi çemberinin içinde yaşadım,
Ailem ve yakınlarımdı her şeyim,
İşte ben bugünlere böyle geldim.

16 Şubat 2021 / Antalya