Derdi tasası hiç bitmeyen,
Yüzü asla hiç gülmeyen
Geceyi gündüzü bilmeyen
Garip bir babayım ben

Yorgunluk nedir bilmeyen
İçindeki sırrı vermeyen
Hep bir sevgi bekleyen
Garip bir babayım ben

Gözündeki yaşı saklayan
Derdi çokken hiç olmayan
Issız yerde hep ağlayan
Garip bir babayım ben

Elleri nasırdan acıyan
Gece rüyasında sıçrayan
Hep sevip kollayan
Garip bir babayım ben

Ekmek için diyardan diyarı gezen
Akşam eve hep geç gelen
Birde hesaba çekilip hep üzülen
Garip bir babayım ben

Hasta olsa bile yatağı olmayan
Gözleri hiç uykuya doğmayan
Değeri bilinmeyip sayılmayan
Garip bir babayım ben

Ankara ayazında kapıda çalışan
Elleri soğuktan yarılan
Otubüste metro da uykuda kalan
Garip bir babayım ben

Sabah ezanında yollara düşen
Kayıp buzda yerlere düşen
Düştüğümü görüpte gülen
Garip bir babayım ben

Evde hep itip kakılan
Varlığında sayılmayan
Yokluğunda aranmayan
Garip bir babayım ben

Kırk yerinden delik ayağımdaki çarık
Başımda yokki alamam sarık
Bunda dünyada hep darık
Garip bir babayım ben

(Acemi yorum)
MEHMET KOCAKAYA