Ölmedim bu günde be annem
O kadar çok yaraladılar ki
Yinede yıkamadılar beni
Hiç beklemediğim anda vurdular
Sırtımdan koca koca hancerlerle ama
Yinede yıkamadılar beni be annem

Oysaki masum bir çocuktum
Sessiz sakin huzur dolu idim
En büyük depremleri yaşattılar
Yıkıntılar için savaşmayı öğrettiler be annem

Dinmeyecek hiç bir zaman bu içimdeki yara
Kapanmayacak belki belki de
her zaman İçin için kanayacak
Yine efkarlandım bu akşam be annem

Hüzünler yine bir bir kapımı çalıyor
Anılar mâziler yine masamın baş köşesinde
O kadar çok özledim ki bana sarılmanı
Bı bilsen ne kadar hasret kaldığımı
Ne duygu yeter nede yaşantılar
Bu gün de yine yıkamadılar beni be annem

Her akşam gelirim mezarının başına
Dertleşirim seninle anlatırım her yaşadığımı
Gecenin o karanlık sessizliğine kadar
O kadar çok sarılmanı özledim ki
Anlatamam duygularımı sarılsam
Bir kere tenin kokusunu içime çeksem de
Hiç dinmeyecek yaşadığım duygu be annem

YAZAN HUSEYİN DEMİRKAN