bir
m
I
h
gibisinden
takılışta da kaldım buhranlarda
ne yana da dönsem
veya koyup da gitsem bir yere
hep o var karşımda
gölgem değildi dostum değildi
bilemedim ki ne işi var yanımda

iki eli de yakamda gözleri gözlerime dalışta
yapışıp da kaldı sanki de kenedir mübarek
kıvranır da durur tüm özüyle de yalvarışta
içime şefkat düştü geçemedim görmeyerek

kavrayıp da tuttum elinden
acıma ve merhamet hisleri içinde
bir tutuşta da kaldırmıştım yerlerden
hiç avuç da açtırmadım
hiçbir an bile bir tek muhannete
giymedim de giydirdim
yemedim de hep yedirdim
bilemedim ki de ben daha ne edeydim
hayır kurumu da değildim
çok saftirik birisi de değildim
yoksa ben bir zırdeli mi idim
yardımdan da hiç geri duramadım
ardı arkası da hiç kesilmedi
bir gün dahi teşekkür bile etmedi
yolunan bir kaz gibi hissettim kendimi

insanlığın gereği ne ise yaptıkça
o nankör iblise bile taş taşıtıp da durdu
tıpkı bir palyaço gibiydi
içi başka dışı da başka
buda bir insan evladıdır dedikçe
o ise arsız bir hayvan gibi de kalleş çıktı

kurt değildi kuzu da değildi
bazen diklenir de kudururdu
o yırtıcı tırnakları ile
bazen de sırnaşır da dururdu
tıpkı bir kedi gibi
bir türlü de gerçek yüzünü göremedim
hep bin bir suratlı idi zıkkım

ben bir gün dahi
hiç çobanlık yapmadım ki
ne anlarım ben davardan
ben mecbur muyum
bir ömür boyu da seni yemlemeğe
iki ayaklı yüzsüz ve nankör hayvan…


(12.02.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca)