Bırak dursun dönmesin kadranı beyaz plastik saatin
Gece uzun
İstemsizlik de eylemdir
Türetilmiş bir çaresizlik acımış çay tadından
C’ansız yayın, kalabalıksızlık

der Verlassenheit

Susmadan önceki çığlık bu
Ondan biraz yutkunuş
biraz boğuk
biraz astım
Kekeme sesler uğultusu
Yurtsuz kalanlar korosundan

Gölgesini aradığım çınarlar nerdesiniz
Bir kelebek olsa ve gelse
Olmaz ya konuverse parmağıma
O bal tutmayan parmağıma
Ama önce gelse
Yanımdayken gelse
Tenimdenken gelse
Terimdeyken gelse

Bir çiçek olsa ve ben onu koklasam
sonuçta harmatan da çiçek mevsimi
Şu yağmursuzluk
Toz sağanak
Kaju kokusu
kampüs ve mış gibi özgürlük
Kimine mis gibi özgürlük
Örtüsüz bir toz bulutu
Anlamını kaybetmiş hükmünü kaybetmemiş varlık vergisi
varlığım

der Flüchtling

Ahirzaman sürgünleriyiz
Muhacir, mülteci herneyse
herkimsek
Şu içimdeki savrulmayan ağrı
Fikri sabit bir yaftalanmışlık
Kaçtığım mısralar kanca

Bir ortaoyunu meddahının tükenmişliği var üstümde
Kendime sancıyorum anca

Umut baki söz yok
Ama sözler ok
Ama sözleri ok
Saplanıyor içimin o savrulmadan sancıyan noktasına

Bir rüyaya uyanmak
Beni umutla
Beni umutla
Beni seninleyken unutma

Farzımuhal