"Bu şiir bir ibrettir, nasibini alana.
Kötüye gidişatın, bilincinde olana"

Zamane kullarıyla, aram serindir benim.
Kulakları ezanda, gözü hep paradadır.
Bir türlü kabuk tutmaz, yaram derindir benim.
Günümüz müslümanı, Araf’ta aradadır.

Bir türlü birlik olmaz, vahdetten uzaktadır.
Yem olan hep onlardır, her türlü tuzaktadır.
Kayar durur ayağı, sanki bir kızaktadır.
Menzili ak olsa da kendisi karadadır.

Verme dalı kırıktır, almaya biner durur.
Çıkılacak noktaya varmadan iner durur.
Boyun eğip zalime, köşeye siner durur.
Net olması gerekken, oysa o daradadır.

Müslüman kan ağlarken, o gözlerini yumar.
Kılını kıpırdatmaz, bir de Cennet’i umar.
İbadetleri ile, ayıplarını yamar.
Dünyayı mülkü sanır, halbuki kiradadır.

Gideni uğurlarken, medet bekler gelenden.
Şüphelenmez safları orta yerden bölenden.
Cenazeyi kaçırmaz, ibret almaz ölenden.
Bilmek istemese de, kendi de sıradadır.
(Onuncuköylü) İsmail SIKICIKOĞLU