KIZILELMA’YA KEM HÂL OLMAYA !
Dağların tepesinde, ormanların ardında.
Bulutların içinde, sanki bir Cennet saklı.
Kızılelma denilen, yiğitlerin yurdunda.
Nabızlar toplu atar, yürek yüreğe ekli.

Özü sanki çeliktir, kolay eritilemez.
Derindedir kökleri, söküp kurutulamaz.
Resimlerine bakıp, fikir yürütülemez.
Onu tanımak için, gidip görmek gerekli.

Paylaşmaya ne kadar değer verildiğini.
Sevginin orta yere nasıl serildiğini.
İnsanların nasıl da içten sarıldığını.
Görmek için bir kapı, açıp girmek gerekli.

Kızılelma örnektir, Türk’ün kutlu izine.
Hilâlin şavkı vurmuş, ışıldayan yüzüne.
İnsanlar kurban olur, bir çift tatlı sözüne.
Ara sıra yoklayıp, hatır sormak gerekli.

Zaman değişse bile, Kızılelma hep aynı.
Baş verirler vatana, çekmeye gelmez boynu.
Yiğitlerle doludur, hem bağrı hem de koynu.
Dünyayı dolaşsan da, orda durmak gerekli.

(Onuncuköylü) İsmail Sıkıcıkoğlu