seninle güneş doğdu
bizimle zaman öldü
bu gece benim
kederim gün ağarana dek beni sürüklüyor
ya sen düşman bir ülke gibisin

sabahın uğultusu beni yine uyandıracak
buğulu bir pencerede
oysa hiç kimse kimse için yaratılmadı
sadece ara sıra karşı bir ruhun ağıtına yolumuz kesişir

saniyeler gibi her dakika
her dakika yaşa yaşa
ve her şeyin sonsuzluğuna hazır mısın
belki biz artık bittik

zamanımı geri istiyorum ve ayrıca şansımı
bir süreliğine kalbimiz gür hareket edebilir
24 ince çizgi başarısızlığa tik tak vurunca


ben bu ülkeyim ben anadoluyum
çile ve boz topraktan doğmuşum
seni seviyorum seni ölümüne seviyorum

çünkü biz ezelden böyle nefes alıyoruz
ben kızıl toprağım ben anadoluyum
yağmurun suyuyla yıkanır kefenimiz

beni iyi hatırla ben cenneti ayağına seren
ben vadileri bozkırları başına taç kılan
ya sen düşman ülkenin mehtabı ve şavkı
sen mavi gözlü kadın beni unutulmaz kıl

oysa sen düşman bir ülke gibisin
orada senin adını mavi suya yazacağım
çekeceğim nefesini bağrıma bir tunç rüya gibi

ve maziye baktığımda
yeterince yok olduk diyeceğim…