Yıkılmaz sanılan dağlar misali;
Çökmeyen ne bilsin halimi Anne…
Hakkın kapısına varıp dizini;
Bükmeyen ne bilsin halimi Anne…

Anneyi, babayı, can yoldaşını;
Soğuk topraklara koyup başını;
Bir mezar taşına döküp yaşını;
Bakmayan ne bilsin halimi Anne…

Yalnızlık sararken köşe-bucağı;
Nasıl aranmaz ki yârin kucağı;
Yanmaya tövbeli sönmüş ocağı;
Yakmayan ne bilsin halimi Anne…

Gidenim çok oldu, sitem mi, haşa;
Yüklendim gözümden dökülen yaşa;
Kıyamet koparıp, dünya’yı başa;
Yıkmayan ne bilsin halimi Anne…

Elbet solacaktır bu hayat gülü;
Susacak her canın vaktinde dili;
“Hakkını Helal Et” diyen bir eli;
Sıkmayan ne bilsin halimi Anne…

Eksilmiş bir yanın sabahlarından;
Tövbesiz girdiğin günahlarından;
Kararmış gecenin siyahlarından;
Bıkmayan ne bilsin halimi Anne…

Düşürdüm gölgemi dert karasına;
Gözümden düşecek kan pahasına;
Paslanmış çiviyi can yarasına;
Çakmayan ne bilsin halimi Anne…

İçimde bir bebe hergün ağlarken;
Kırık kanatları sabrım bağlarken;
Ciğer kalanını, gece dağlarken;
Sökmeyen ne bilsin halimi Anne…

Alıştım yüzümün her çizgisine;
Şükredip bahtımın her yazgısına;
Hıçkırık makamı dert ezgisine;
Akmayan ne bilsin halimi Anne…

Işıklar küserken penceresinden;
Kurtulmak ne mümkün cenderesinden;
Her yanı karanlık bak, hücresinden;
Çıkmayan ne bilsin halimi Anne…

Hayatla bağımı kestirme sakın;
Yüklensin sabrıma hep akın akın;
Mutluluk bir nefes ötesi yakın;
Çekmeyen ne bilsin halimi Anne…

Hayat başkomutan ben emir eri;
Gayretim bitirmek kalan seferi;
Bir parça yüreğe paslı hançeri;
Sokmayan ne bilsin halimi Anne…

Onunla kayboldu veda korkusu;
Onunla can buldu sevda duygusu;
Başıma taç oldu sevgi, saygısı;
Takmayan ne bilsin halimi Anne…

Kenarda beklettim gülü, laleyi;
Aşkıyla doldurdum her bir köşeyi;
Yaralı kalbime mor menekşeyi;
Dikmeyen ne bilsin halimi Anne…

Kederle selamı, sabahı kestim;
Resmini kalbimin şehrine astım;
Bir tutam tuz oldu yarama bastım;
Ekmeyen ne bilsin halimi Anne…

Ali ALTINLI – 05.02.2021
Saat: 23:14