Ne HALK’ın başında ötüp duran yalancı kuşu sevdim
Ne de SAADET’in çatısına tünemiş yaşlı baykuşu sevdim

Yiğit dediğinin lafı tok, alnı AK, LAMBA gibi ışığı olmalı
Yanında yöresinde çakaldan değil KURT’tan yoldaşı olmalı

Sahibine hırlayan İP’ini koparmış itleri hiç sevmedim
Üniversitenin başına konaklamış LGBT’li bitleri de sevmedim

Kurdun sesini severim ama sevmem dağdaki çakalın sesini
Pek sevmem yurdumda yaşayan yılanın, çıyanın nefesini

Ne RUS ayısını severim ne de KAFKASYA’daki sadık köpeğini
Ne AMERİKA’n çöllerinde gezen şaşkın ARABİSTAN devesini

Ne Amerikan FİL’ine sempati duyarım ne de başa geçen EŞEĞİNE
DEMOKRASİ kemiğine kuyruk sallayıp yalanan buradaki KÖPEĞİNE

Çınarı sevdim ama GELECEK rüzgârda savrulan YAPRAK’larını sevmedim
Halkın derdine DEVA olsun diye bir damla su verenini görmedim