Dünyayı boşadım üç talak ile
Dergâh kapısına vardım Yunus’un
İçimi doldurdum yalnız Hakk ile
Aşkımı aşkına kardım Yunus’un…

Sevgiyi kalbime ışık eyledim
Her zerremi Hakk’a âşık eyledim
İdrâkimi aşka beşik eyledim
Gönül bahçesinde hardım Yunus’un…

Beni benden alıp yâr’e götürdü
Hicranın közüne, nar’a götürdü
Nefse savaş açtı, dar’a götürdü
Nice sırlarına erdim Yunus’un…

Aşkın ummanına, sele kapıldım
Hicran nağmesine, tele kapıldım
Dikenleri aştım, güle kapıldım
Aşk bağından güller derdim Yunus’un

Ben’imi yitirdim, aramaz oldum
Kanayan yaramı, saramaz oldum
Ondan gayri yola, varamaz oldum
Önünde saygıyla durdum Yunus’un

Azamet dağında bir kuytu beldim
Medine’den esen ılık bir yeldim
Kesreti aşıp da Bir’e yöneldim
Saatimi aşka kurdum Yunus’un

Dünyaya sırt döndüm, yöneldim Hakk’a
Aşk terazisinde çektim bin okka
Eskiler hoş demiş: “men dakka dukka”
Rüyasını hayra yordum Yunus’un…

Önünde durulmaz, coşkun bir seldim
Ferhat gibi nice dağları deldim
Zamanı, mekânı aştım da geldim
Yerini yurdunu sordum Yunus’un…

Dövenlere elsiz oldum erenler!...
Sövenlere dilsiz oldum erenler!...
Kovulunca ilsiz oldum erenler
Hicran ateşinde kordum Yunus’un

M. NİHAT MALKOÇ