Y O L Ç İ Z G İ L E R İ

ŞİİR NO: 02 21-EKİM-2008

Hızlı giderken.. silinir, "YOL ÇİZGİLERİ.."
YAVAŞLAYINCA.. görünür, çizgi renkleri.
Olmasaydı, bilinmezdi; gidilen yollar...
SON MERHALE’ye, sevk eden.. "YOL ÇİZGİLERİ !.."

Dert, çile, meşakkat, acı, ızdırap, keder...
’GİZLİ BİR EL!.. ÇİZGİ’leri!.. yüzüne çizer!..
’GÖRÜLMÜŞTÜR..’ diye, gerçek ÇİZİK’ler dizer...
Sayısı, zaman’la artan... "YOL ÇİZGİLERİ !.."

Ömür, çok hızlı geçince.. fark edilmezler,
Kendini göstermedikçe, dert edilmezler,
İmkânsızdır. Hiç bir yere nakledilmezler,
Çoğaldıkça görünürler... "YOL ÇİZGİLERİ !.."

KADER denen YOL’un, KİLOMETRE TAŞI’dır,
Bazan rahmet, bazan korkunun.. gözyaşıdır.
Nefis ve Şeytan’ın, bitmeyen savaşıdır,
“YER’i ve ZAMAN’ı!..” yazar.. "YOL ÇİZGİLERİ !.."

ARİF’’lere uyan, “DOĞRU ÇİZGİ!”yi bulur,
Erken evlenenin, "YOL ÇİZGİSİ!.." çok olur.
Bütün çizgilerin hepsi, mezarda kalır,
Kimisi dost, kimi; düşman, "YOL ÇİZGİLERİ !.."
*
DEFTER, açılınca!.. Ayna gibi, akseden..
SAĞ’dan verilmişse.. "YOL ÇİZGİSİ" raks eden.
KEVSER’de, RABB’i; dolunay gibi.. seyreden,
Ne büyük LÛTF’a götürür!.. "YOL ÇİZGİLERİ !.."
25-KASIM-2004. SAAT: 05:45 Konak-İZMİR