Bir zamanlar,
Ne de güzel bakardın gökyüzüme öyle,
Mavi, mavi,
Bulutları toplardın etrafımıza,
Sevgi yağmurlarını yağdırırdın üzerimize.
Güneş’in, etrafından bakardık gizlice.
Yüreğimizde ki sevgiyi çıkarırdık bir şimşek gibi.
Yer yüzüne, dağıtırdık sessizce...

Bir zamanlar,
Her mevsim de açan çiçekler gibi,
Aynı tarlanın için de ki mahsullerdik.
Birbirimize selam verip sevdamıza değinirdik.
Sohbetlerimiz sıkı fıkıya, birbirine bağlıydı.
Gözlerimiz birbirini işliyordu.
Her günümüz diğerinden farklıydı.
Zaten bunun da sebebi, birbirimize olan saygımızdı...

Şimdilerde ise,
Geçmişten kalma hatıralarımızı saklayıp,
Bir albüm yaptık.
Çünkü yüzümüze vuran gülümsemeye hayrandık.
O kadar güzel ve özeldi ki, gülüşmelerimiz.
Şimdiler de yerini rüzgarlara bıraktı,
Kuru laftan kalma sözlerimiz...

Beraber geçirdiğimiz onca zaman, onca güzel anı,
Gelecek nesillere bırakalım artık bu dramı.
Kalırsa geriye şayet bir tek,
Gökyüzünden geleni, yeter söylesek.
Yağmurlar yağsın üzerlerine,
Tek, tek... ( DeN!Z )