1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
364
Okunma
Ben seni,
Henüz saati gelmemiş trenin, istasyonun da beklemiştim.
Çok uzaktan bir duman gördüğüm de,
İçim titrer,
Heyecanlanırdım.
O meşhur ıslık gibi çalan, siren sesi sanıp,
Heyecanlanır, kalbimi yerinden oynatırdım.
Ben seni,
Soğuk kış günlerin de istasyon da ki banklar da beklerdim.
Ellerime üfleyip, biraz ovuşturup sonra da paltoma sarılırdım.
İç çekip, çekip...
Mesala heyecanlanır, yerim de duramazdım.
İstasyon da bir aşağı bir yukarı dolaşırdım.
Nefesimden çıkan dumanı hayal edip,
Trenin geldiğini sanıp, koştururdum.
Ben seni,
Hiç gelmeyeceksin gibi, umutlarla beklemiştim.
Yorgun akşamlarım da uzayan gecelerime,
Saatleri durdurup bekledim yerine.
Hep bir hevesle kaçıp giden nefsimle,
Geleceğini ümit etmiştim içim de ki,
Dileklerimle... ( DeN!Z )
5.0
100% (1)
Cevap Yaz