......YOKLUĞUNDA.! ....

..Gece kırgın,
Sessizlikle başlayan zifiri karanlık bir gece,
Her yanım Aşk döküntüsü,
Can kesikleri sarmış bedenimi,
Ne kadar çabalasam,
O kadar hüzne dönüyor mevsimlerim,
Yaprak yaprak gazel döküyorum ömrümden,
Sahi sence Aşk,
Yaşarken yanmakmıydı yokluğunda,
Cehennem azabında.?
.
Karanlık bir kent gibiyim artık ,
Soma Şehri gibiyim ,
Umudu tükenmiş insanlar gibi,
Sahipsizim,
Kadersiz,
VE
Sensizim,
Yapa yalnız unutulmaya yüz tutmuş,
Kendi kaderine terkedilmiş ,
Bir viraneyim şimdilerde ,
Sensizlikte,
Sessizlikteyim ,
Yürekte ki yangınımla
Mahşeri yaşıyorum yokluğunda
.
Hayata bir sıfır yenildim belkide ,
Gidişinin ardından,
Oysa ben
Sevgimi yüreğine emanet etmiştim,
Emanetime sahip çıkamadı yüreğin ,
Demek ki..
.
Aşkımızı meçhul bir karanlığa bırakıp gittin öylemi,

Ardına bile bakmadan
Bir hoşça kal bile demeden gittin ,
Yokluğunda,
İnan ağlamayacağım,
Bir bilinmezliğe yazacağım,
Asi şiirlerimi ,
Geceler kırgın ,
Geceler sensiz ,
Geceler sessiz olacak,
Varsın olsun,
Bazen uykusuz gecelerde,
Bazen hırçın bir dalgada ,
Kıyılarında karaya vurmuş,
Bir Aşk olacak gözlerimde ,
Ceset ceset toplayacağım kendimi,
Kumdan kalemimin sularına,
Vefasızsın,
İnsafsızsın diye yazacağım
Yeterki sen yaşa,
Mutlu Ol sevgili ,
Ben ölürüm ardından,
.
Yatağımın solunda buz gibi bir sen/sizlik de olsa ,
Ayrılığın türküsünü fısıldasa da rüzgar kulaklara,
Aşkın rengi kızıla boyansa da,
Gök yüzünde bulutlar
Ak yerine kara olsa da,
Neden diye sorma o zaman
Siyah da giyer bulutlar elbette ,
Gidişinin ardından ,
SON defa bak gökyüzüne,
Bulutlar rengini değiştirmişse,
İntihara meyilli olmamdandır unutma,
Bu gece boynuma dolanan kızıllık,
Neden diye sorma ,
Ölürüm ben yokluğunda,
Kader hep yorgan altı hüzünler vurur,
Sol şakağıma ,
Gitme
Ölürüm yokluğunda..!

Şiir: Emel Abokan

30/Aralık/2015..
Saat: 06:05.