Hatıralar yok oluyor
Evrenin yarılmış oluklarından
Bir baş ağrısıdır seni kaybetmek
Ölüme kadar dinmeyecek bir acıdır

Tebessümünde kaybettim kendimi
Yok oluşumu varlıkta aleminde değil
Senin yokluğunda buldum
Kimsesizliği ise yok oluşunda

Bir film şeridi gibi geçer gözlerimin önünde yaşadıklarımız
İnanması mantıksız
Yokluğun ise tarifsiz

Kime neyi beğendirecem
Neyi kime
Sonsuzlukta saklasam seni
Sonsuzluğun en değerli
Maddesi sen olursun

Genzimi yakan o şey derken
Kim bilir bu sözcüğü taşıdığı değeri bilmeyenler çokca kullanmıştır
Oysaki o yanmanın
O iç çekişlerin
Bir diyarın en büyük yıkımları olduğunu
Anlamsız yaşamlara inat
Aykırı söylemlere kadar
Yaşamak bir değersiz Taş misali

Şimdi gitme vakti geldi
El sallanıyor ikimize
Varlıkta yokluğu yaşayanlar
Bitiyor bu Rüya
Bir hayaldi işte....