Sessizliğimi

Ne kadar içime akıtsam da

Bir çare sunmuyor perişan halime.



Düşüncelerimin

Ritminde, kalbimin solgun haliyle,

Ruhumun prangalar eşliğinde yozluğa sürüklüyordu.



Korkuyordum

Sana açılmaya, meramımı

Anlatmaya, gözlerinde canlanmaya,



Şefkatine uzanmaya

Çünkü günlerdir aranıyordum

Arkandan, yüreğimde nakşettiğin



Sevginin izlerinde

Senden kalan solumaların

Hasreti bağrımı hazin bir şekilde sızlatıyordu.



Saadet hanemizde

Hazanın sararmışlığı o kadar

Bariz bir şekilde görünüyordu ki,



Yüreğimden

Akan damlalar, dalı terk eden

Yaprak misali sinemi hicrana gark ediyordu.



Ne olmuştu

Bizlere, solgunluğun izlerinde,

Nefeslerin üşümeleriyle sevginin eksikliğine!



Bir zamanlar

Yılların hasretini deruhte

Etmek için bir solukta, kalbin vuzuhuyla,



Ruhumuzun

Süruruyla şefkatin sağnağında

Sabahlara denk usanmadan muhabbet eder giderdik.



Aşkın sayfalarında,

Halin nizamıyla umuda açılan

Tefekkür yolculuğuna çıkardık seninle gururla.



Mutluluğumuz

Mülahaza götürmez kıvamıyla

Bulutların nazarıyla kanatlanırdık beraberce.



Mali varlığımız

İki kilimden müteşekkil

Sayılacak kadar pek çok zayıftı.



Güz

Kapıya yaklaştı mı?

Ürperttiler kuşatırdı sol yanımı.



Senin

Halime vakıf olman sebebiyle,

Hamiyetini ruhumun enginline sererdin.



Babanın evinde

Alışa geldiğin safahatını

Bir gün olsun dillendirmeyen edeptin.



Her gün

Düşlerim yüreğimin

Naçarlığına kapı aralıyorsa da



Sen benim vazgeçilmez

Muhabbet elçimdin, kalbimin rengârenk

Çiçeği, umutlarımın vesilesi muhakemesiydin.







Mustafa CİLASUN