beni tanımazdın…


karışırken geçmişim kırmızıya
sen göğsüme iğnelerdin
iğneler kanatırdı
yok yere
akan parmaklarımın bahtsızlığı
yedi gün gitmezdi!
bugünün uğuru
kırk gün gelmezdi!


iğnelerime kırmızı kurdeleler bağlardın
senin doğrularının ayağıysa hep çözülmüş kalırdı
sonra beni eğerdin dizlerimin üstüne
bir kurdele koparırdım geçmişten
tatlı
bağcıklardım pabuçlarını
düşürmezdim seni
hiç!
hep!


beni karıştırırdın…


beyaz tırnaklarım dönüşürken kırmızıya
ruhumu da değişir sanırdın
kırmızı dudaklarımla
kahkahalarım kahpe bir kadına
benzetirdi beni
susmalıydım
elimle ağzımı saklamalıydım belki!
etimle hevesimi örtmeliydim!


kırmızı arzularım geçmişten kalmıştır belki
düşünürdün
sonra boyardın
kara kara
bulut yağardı her gün şehrimize
kırmızıda yalnız uyanırdım
ağlardım
kırmızı!
kırmızı!


beni görmezdin…


kırmızı güvendir aslında!
kırmızı aşktır çoğunlukla!


beni bilmezdin…