Yok olmak var
bu biçim dünyada.
Kimsenin kızı olmazdım belki.
Özlem duymazdım hiç
işte o çocuk gülüşleri.


Ya hu ben mi seçtim sanki
Seçme şansım varmış gibi

Olmasaydım bu biçim dünyada
Doğmamış olsaydım
Böyle biçim insanlar arasında

Saygısız cahil bukalemun
Kendini işte ne sanan
Birde kalkmış çocuk yapan..

Ne sevgi bilir ne saygı
Bilse sahi, gösterirmiydi?
Saygıyla bakarmıydı evdeki çocuklarına?
Öğreneydi kadın, sevdiği adama bakmayı
Anlarmıydı, o zaman kocası
Sevginin güven verici olduğunu..

Yok olmak varoluşu yaşamamak vardı
Dünyaya getirene hesap sorar gibi

Gücün yok, gidemezsin ki
Seçme şansın varmış gibi

Ailen kim,
Senin mi?

Sahi kimsin?
Kimlerdensin?

Kim seni sevdi, kim seni istemedi?
Kim kocaman sarıldı 🤔
Kim ötekileştirdi?

Yok olmak vardı da hani👻
Vardır, diyorum bazen
Vardır, elbet bununda bir sebebi..

Dünyaya gelme bedeli
Bu yalnızlar treni..

Geçmişin ayak izleri
Hep bitmeyen yükler gibi.

________(Bir yıldız kaydı, hayatın gözyaşlarına doğru. Çocuk hayal etti onu saygıyla dinleyen sonra şakalaşıp güldüğü bir okyanusu. Gökyüzündeki kuşların ritimsel müziklerini hissetti tüm kalbiyle. Ne güzel sarılıyordu tüm benliğiyle evren. Varolmanın duygusu sarmıştı özündeki canın. Şöyle bir nefes aldı iyiki dedi...iyiki.) _______

~H.Htpglu
2021/ocak/26
Bursa