(Fasl-ı Muhabbet şiiri)

Gurbet dense akla memleket düşer
Ruhta bir çöküntü hâl yaralanır.
Gurbete düşülür insanız beşer
Garip denir ona kul yaralanır.

Başlanır okulla görevle devam
Yıllar gurbetteysen oluşur kıvam
Memleketi hayâl etmek mâsivam
Diller tutulur ki lâl yaralanır.

Memleket hasreti burunda tüter
İlk önce denilir ‘bitsin bu yeter!’
Alışılır ama ölümden beter
Ölünce gurbette sal yaralanır.

Fakirlik düşmez ki daim ensede
Durup durup ‘böyle gitmez’ dense de
Memlekette yavan ekmek yense de
Gurbette yenilen bal yaralanır.

Yol gözleyen ata yola dururmuş
Yuvadan gidenle bir dal kururmuş
Açılan yaraya rüzgâr vururmuş
Gövdeden ayrılan dal yaralanır.

Ümit güzel herkes ona bağlanır
Böylelikle sabır sebat sağlanır
Boşa çıkar ise yürek dağlanır
Titrer gönüldeki tel yaralanır.

Gurbet nice yiğitlere yurt oldu
Onu, için için yiyen kurt oldu
Gurbetin kahrını çekmek şart oldu
Gözyaşıyla olan sel yaralanır.

Geçim derdi, ekmek derdi, aş derdi
Nice gelin gurbet ele eş verdi
Beyi bekler gelmez, günü kederdi
Beklerken geçmeyen yıl yaralanır.

Dünyanın düzeni değişmez asla
Garibin ömrü de hasretle yasla
Behlül hâlin ile günü kıyasla
Hâle şükretmeyen dil yaralanır.

15.11.2020