Gürkan’ım....
Canım..........
Sızlayan sol yanım..
Gençliğine doyamayanım..
Anasının kınalı kuzusu..
Rahmetli dedesinin yeni komşusu..
Şu beli bükük babana yetmiyormuş gibi
Şu yalancı dünyanın gamı kederi
Yokluktan bükülü sefil sırtıma
Bir de hasretini yükledin
Bir de buğulu ve son anlarında kırpışmakta olan gözlerini...

Ah oğlum ah..
Bunu bize yapmayacaktın
Bizleri böyle boynu bükük bırakmayacaktın
Ah Gürkan’ım ahh...
Ah açmadan solan tomurcuğum,
Ah ılık gülüşlü, mahzun bakışlı yavrucuğum

Hani borç harç aldığın malzemeyle evimizi yapacaktık
Hani memlekete gidip sana hayırlı bir kısmet bakacaktık
Hani kırık dökük mobilyaların yenilerini alacaktık
Yazları gene seninle birlikte bahçede çalışacaktık
Domates, biber yetiştirip komşulara dağıtacaktık

Oldu mu yavrucuğum oldu mu böyle
Bir kez beni incittin mi hiç söyle
Lakin seni kanlar içinde görünce öyle
Yıkıldık, hıçkırıklarla ağladık, inledik
Ama hamdolsun Yaradan’a isyan etmedik

Senden sonra yaşamak buysa eğer hamdolsun yaşıyoruz
El ayak çekildikten sonra annenle ben sarılıp ağlaşıyoruz

Ne zaman o yere gelsem gözlerimi kapatıyorum
Ne kadar uğraşsam nafile
Her seferinde o meş’um anı yaşıyorum
Sadece seni almadı tekerleğinin altına o şerefsiz, o uğursuz
Benim, annenin ve kardeşlerinin umutlarını da ezdi geçti o soysuz

Komşular, akraban, halan, amcan, anneannen, babaannen
Yani her kim varsa seni seven
İnan ki hepsi o gün yanımızdaydı
Lakin sen yoktun...
Keşke hiç kimse olmasaydı da tek sen olsaydın
Oğlum, yavrum diyerek sarılıp koklasaydım
Mobilyaları getirenler de hem şaşkındı hem üzgündü
Daha sonra hepsini yükleyip geri götürdü
Mobilyası batsın, ben eski eşyalarımla da mutluydum
Geleceğe bakarken senle umut doluydum

Ne de hoş söz söylemiş Allah dostu erenler
Dünyayı başka görmüş hakka gönül verenler

Dünya kime kılmış vefa işi gücü cevr ü cefa
Hani Muhammed Mustafa gülme gülme ağla gönül

Hocanın dediği gibi ölümün hayırlı ki yaşamandan
Şu genç yaşta yanına çekti aldı Yaradan
Ne yapalım bu dünyada nasip değilmiş meğer
Ahirette kavuşuruz nasip olursa eğer
Peygamberimizin sancağının altında buluşuruz
Orada sarılıp birbirimize bol bol konuşuruz
Sen bana bizi nasıl beklediğini anlatırsın
Ben de sana seni nasıl özlediğimizi...



Merzifon, 3 Rebiülevvel 1429 Salı