Üşüyorum
Tenim dağdan kopan
Çığ altında kalmışcasına
Üşüyorum
Kaskatı kesilen bedenimi
Anlatmak istediğim de sana
Konuşmak istediğimde seninle
Kelimeler belleğimden
Bir bir uçup gidiyor adeta
Lal olan dilim de çaresiz
Anlamıyor....
Gecenin bir yarısında
Köşeme çekildiğimde
Dakikalar işinde
Romanlar yazıp kenara
Koyduğumda
Şiirlerle duygularımı
İnceden inceye
Hafifçe esen rüzgarın
Saçlarımı okşadığı gibi
Süzülen kartalın kanatları gibi
Dalıp giderken dizeler arasında
Ancak anlatıyorum sana
Bir defa olsun seni seviyorum diyemedim
Aşkım diyemedim hiç bir şey diyemedim
Sokul bana yabancı
sarıl bana üşüyorum
Sen hep roman ol istedim hep şiir
Ne güzel anlatıyorum orada kendimi
Neler demiyorum ki
Kelimeler uçmadan yuvasından
Dilim adeta bir kuş gibi……
Duygularıma yön verirken
Gözlerim seni çok uzaklardan alıp
Beyaz sayfaya çizerken
Burnum kokunu
iki kelime arasına saklarken
Dudaklarım kelime sayısınca
Seni öper iken……
Şimdi dahi özler iken seni
Duyduğumda sesini neden kısılır sesim
Sevda türküleri kulağımda çınlar iken
Anlatmak isterimde sana
Meydanlara çıkıp kollarımı açarak
İncecik beline sarılarak
Gelmedin ki, gelemedim ki
Oysa...
Beraber olduğumuz da senin ile
Gülümseme hiç eksik olmaz iken
Eserken rüzgar aci aci
Mevsim kış aylardan ocak
Erken gelsin bahar üşüyorum
Laleler açmadan bedenimizde
Dokun sihirli parmaklarını tenime
Dokun buzlar erisin
Dokun ki
Sana anlatamadım aşklar
Önüne serilsin
Sami Yüce 21/01/2021