0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
443
Okunma
Sen her attığın adım da kalabalığa karışırken
Ben daha da yalnızlıkla boğuşuyorum.
Ne cemre bir başlangıç bana
Ne de sonbaharlar hüzün dolu
Susuyorum insanlara,neden sustun diyen çok.
Koşuyorum insanlara, nefesin kesilmesin diyen yok.
Bu vazgeçiş, çabalarımın yorgunluğu,
Yorgun halimi görenler, bana karşı hep buğulu.
Ben kendimden geçmişim,
Ölüyorum , bir yaprak dökümüyüm.
Neden susuyorsun diyor eş ,dost,
Onlara ettiğim, sadece hafif bir tebessüm
Dolunaylı bir gece, bahçesindeyim eski evin.
Kalabalıklardan hayli uzağım
Çok isterdim burası benim olsun.
Ama ben kendime bile ait değilken,
Ne kadar saçma bir talebdir bu dediğim.
5.0
100% (2)
