Gittin ya Yedi Tepeli şehrimden

Ben kayboldum Beyoğlu sokaklarında

Dilencilerle konuştum,çalgıcılara eşlik ettim

Ne aradığımı bilmeden, dolaştım durdum

ARJİN‘e gittim

Bir anda herkes sen oldu

Kaçtım oradan ,çıkmaz sokaklara girdim

Tinerci çocuklarla ağladım

Ateş yakıp oturduk etrafına

Hayat hikayelerimizi anlattık birbirimize

Onların gözlerinde acıyı,isyanı,çaresizliği gördüm

Hikayelerini anlatırken içlerine akıttığı gözyaşlarında..

Onlarda görmüş müdür bendeki seni

Onları tanıdıkça kendimden utandım

Hayata karşı bu kadar zayıf oluşumdan

Sarıldım tinerci çocuklara, ben ağladım

Onlar poşetlerine sarıldı

Ben ağladıkça onlar hayata tutundu

Sen gittin ya bu şehirden

Sen gittiğinden beri ben tinerci çocuğum

Elimde poşetim içinde senin kokun

Ateşin etrafına oturmuşum seni çekiyorum içime