Adını yazayım senin yüce dağlara
Mübarek ismini anmak ne güzel Ana
Doğurdun büyüttün süt verdin bana
Senin hakkını ben nasıl öderim Ana

Üzerime titrerdin ağlamasın diye
Çırak çoban etmedin beni el aleme
Gece gündüz sırtımda taşısam bile
Senin hakkını ben nasıl öderim Ana

Anam sen dünyanın en güzeliydin
Evinin hem kadını hem de beyiydin
O hasta babacığımın bir tanesiydin
Ben senin hakkını nasıl öderim Ana

Çok sefalet çektin bir dağ köyünde
Yuvan çok kutsaldı senin gözünde
Hiç gülmedin altmış yıllık ömründe
Senin hakkını ben nasıl öderim Ana

Beş evlat besledin iki oğlan üç kız
Soframız yemeksiz ekmek ile tuz
Başıma tac etsem yine az gelir az
Senin hakkını ben nasıl öderim Ana

Rızık için giderdin tarlaya ve dağa
Azık kuru ekmekti hasrettik yağa
Gece gündüz duacıydın Allah’a
Senin hakkını ben nasıl öderim Ana

Dünya güzeliydin benim gözümde
Samimiyim hilafım yok sözümde
Her gün seni görüyorum düşümde
Yalvarırım bana hakkını helal et Ana

Ozan İsmail’imde im hala arar anayı
Rahmet hürmetle anarım dertli babayı
Sizin için eksik etmem dilden duayı
Benden şikâyetçi olma ne olursun Ana

25 EYLÜL 1999 EV İsmail Detseli