Bu şiir dün İsmail Karaosmanoğlu tarafından eklenen aşağıdaki yazıdan esinlenilerek yazılmıştır.

NAMUSLULAR VE NAMUSSUZLAR

Namuslular ve namussuzlar. İnsanoğlu bu iki kısma ayrılır aslında. Savaşlar da bunlar arasında, barışlar da. Çatışmalar bunlar arsında olup bitiyor. Bazen bu iki kesim birbirine karışmıyor da değil.
Bir devlet adamının deyişiyle:’ Namuslular namussuzlar kadar cesur olmadıkça hiçbir şey düzelmez’. İşte bu namussuzların cesareti ve namussuzların korkaklığı yüzünden başımıza geliyor ne geliyorsa.
İş hayatında da böyle, siyasi arenada da böyledir, sosyal hayatta da böyle. Hayatın her safhasında insanlar bu iki kategoride sınıflandırılırlar. Hayatları yalan dolan, çalma, çırpma ile doludur bu namussuzların.
Bu namus meselesini biz cinsellik olarak almıyoruz burada. Sözünde durmak, işini iyi yapmak, iyi niyetli ve hakkaniyetli olmak. Oysa günümüzde bu değerler ne kadar da azalmış durumda.
Üstelik bu iki yüzlü, içten pazarlıklı, işi gücü hile ve desise olan insanların sayısı ne kadar da fazla. İnsanın yüzüne gülen, arkasından kuyusunu kazan bu insanlar ne kadar da çoğalmış durumda. Üstelik te ne kadar cesurlar bilemezsiniz. İşte gücün iflas ettiği, hakkın güçlü olmadığı, gücün haklı olduğu zaman ve yerlerde hakim olan şey tek kelimeyle zulümdür. Zulmün olduğu yerlerde de zalimler ve mazlumlar vardır. Zalim ve mazlumun dışında kalan kişilerde zulme rıza gösterdikleri için zalimdirler.


( Yazının tamamı ilgili yazarın sayfasından okunabilir.)

Ahmet Kemal