Keşke demeseydim de ağlamasaydım
Ben miydim suçlu
Ben miydim susan
Ve ben miydim bu acıya hasıl olan.
Dökülseydi dilimden, yüreğimin sesi,duyabilir miydin ki yüreğimdeki nefesi
Çaresizlik ne zormuş bilir misin
Dokunabilir misin
Dokununca ağlar mısın yoksa
Ama ben her gün ağladım
Gözlerim kan çanağına döndüğünde
Seni özledim ve senin özlemindeydim
Ama bir şeye yaramadı ki yaramazdı da
Bu muydu karşılığı
Bu muydu layık olduğum
Bu muydu mükafatım
Karanlıkta seni ararken gökyüzüne dalmıştı gözlerim
Başımı gökyüzüne kaldırıp bakışlarımı çivilemiştim sen varmışçasına ama yokmuşun ki meğer
Umudum olman mıydı hatam
Cesaretim olman mıydi suçum
Ellerimi ellerine vermek istemem miydi gözyaşlarımın sebebi
Döktüğüm her gözyaşımı avuçlarımda biriktiriyorum
Olur ya bir gün
Susarsa kalbim
Ve olur ya bir gün suya hasret bir gül gibi el açarsa umutlarım
Avuçlarıma biriktirdigim gözyaşlarım
Sulasın onları
Bir umut ekmiştim ama bulup çıkarmaya cesaret edemedim
Kimse görmesin bilmesin dokunmasın diye
Ama bulmuş be dallarını kırıp
Karanlıklara doğru atmışlar onu
Gören var mı diye sordum
Sokakta oynayan çocuklarda görmemiş
Belki yalnız başına sokaklarda dolaşan teyze görmüstür
Ama o da bilmiyor
Ve dilinden döküldü kalbinin sevdası
Umut bu topraklardan gideli çok oldu....