2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
849
Okunma
büyük evlerin ufak tefek,
solgun ve sarımsı renkli yaşamlarında
ansızın düşüverir bakışları yere;
saatler ikindiyi vurduğunda.
bir kadın suretimi,
ya da bir surete bakmak mı
birikmiş suda.
sular ki düşen yaprakların birleştiği
o korktuğum,
her geçişimde aklımı kaçırtan sessizliğinde.
eskiyen ben miydim
yoksa büyük evlerin renkli duvarları mıydı?
kaç sokaktan tokmak sesi gelirdi ki
nalları döven.
ya da hangi acı büyütebilirdi ki beni
gündoğumundan batana kadar.
hangi endişe
uykudaki huzur kadar sakin;
ve ölüm sessizliğinde gelen ayrılış olurdu..
Cevap Yaz