Söyle görünür mü gönül yarası.
Gören hiçbir göze ayan olmadı.
Ciğerim kor oldu, nedir çaresi.
Dermanı bendedir diyen olmadı.

Ciğerime bir köz attın yanıyor.
Bağrım delik deşik, durmaz kanıyor.
Canevim vuruldu, gelen konuyor.
Gönül elin deyip, cayan olmadı.

Tutsak duygularım bir bir yıkıldı.
Yuları gevşeyen bana sokuldu.
Ya ardıma düştü, ya da dikildi.
Hatırını bilip, sayan olmadı.

Kim karıştı söyle, bozdu düşümü.
Kesti damarımı, eğdi başımı.
Kapılara astım, mühür taşımı.
Bendime iz koydum, uyan olmadı.

Her gönülün yiğidi var merdi var.
Rüzgâr esen yuvası var yurdu var.
Sensiz kaldım dayanağım dört duvar.
Sesime ses kattım, duyan olmadı.

Devrildi, yıkıldı koca çınarım.
Ağlamaktan başka yoktur hünerim.
Birisi’yle konuştukça dinerim.
Bana ondan başka şayan olmadı.


zekeriya duman