Sabahın karanlığında,
Sırtımızda odunlarla,
Gider idik okullara,
Desem kimse inanır mı?

Sabah çıkarsınız yola,
Azığınız sırtınızda,
Elinizde bezden torba,
Desem kimse inanır mı?

Sabah ayaz, yalar yüzün,
Kurt çakalı görmez, gözün.
Okula gitmek tek derdin,
Desem kimse inanır mı?

İlk gelen kapıyı açar,
Sınıfta sobayı yakar,
Isınır yerine geçer
Desem kimse inanır mı?

İki,üçler, bir arada,
Dörtler,beşler, bir arada,
Birler, sobanın yanında,
Desem kimse inanır mı?

Okur hepsi aynı yerde,
Öğretmen yalnız bir tane,
Ders anlatır tane tane,
Desem kimse inanır mı?

Olunca öğle arası,
Yakınsa okula evi,
Koşar gider yer yemeği,
Desem kimse inanır mı?

Uzaktan gelmiş olanlar
Azıklarını açarlar.
Sobaya odun atarlar,
Desem kimse inanr mı?

Azıkta, kuru bazlama,
Biraz ceviz,yada elma.
Varlığa göre yağlama.
Desem kimse inanır mı?

Cumartesi günlerinde,
Okul dağılır on üçte,
Temizlenir nöbet ile,
Desem kimse inanır mı?