4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
468
Okunma
Yoruldum artık kendimle boguşmaktan,
Kendi dilimi anlayamamaktan
Ve belki düzelir dediğim her şey karşısında, susmaktan
Ruhsuz karanlıklarda ahvalim serzenişte
Düşünüyorum bazen
Sanırım iş kabz haletinde
Bu simsiyah gecenin, sessiz haykirislari
Beni her geçen gün, maviye yöneltmekte
Huzuru bulmaktı ümidim, maviydi bahane
Derin sancıların, tumturakli sevinci vardi zevahirde
Yikacaksan, kiracaksan beni, hayatıma girme
Kapıyı açık bırakıp, içeri almamazlik etme
Çünkü vazgeçersem eğer, kimse döndüremez beni geriye
Ve bu da bir ders olsun sana
Geri getiremeyecegin insana gitmesi için kapı gösterme...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz