2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
698
Okunma
Büyütemedim içimdeki çocuğu ,
Gerçi yaşamadı da...
Çünkü yaşamak ;
Dikenleri kucaklamak..
Çünkü yaşamak ;
Değirmende bir arpa boyu yol gezinmek ,
Öğütülüp un ufak olarak...
Bildiğimiz yaşamak ,aslında yaşayamamak ;
Yaşanabilir bir yaşamı baz alıyorsak..
Korktu masum tertemiz ruhu çocuğun..
Çirkef geldi gözüne yosma hayat ;
Koluna takıp gezemedi..
Ve
Doğmamış olmayı diledi,
Tıkadığı burnuyla
Kokuşmuş dünyada şefkat ararken..
Geçmişin çer-çöp anı dağının
Üzerinden bakıyor şimdi ,
Takvimdeki yaşamayacağı yapraklara..
Haklısın çocuk,
Ne umdun ne buldun..
Haklısın çocuk,
Evet belki de doğrusu bu olmalı ;
Sade ve sessiz,
Bir onur intiharı..
5.0
100% (4)
Cevap Yaz