23
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
547
Okunma
Kalbin gönül bağı
ateşini bohçalar
kan revan bilmez
kalbin yolu dağ görmez
can taşır mı bedenini
tükenip düştüğünde
aldırmaz
bulutlar uçuşur gönül dağında
bereketli yağmurlara yürür
aldırmaz toprağın çorağına
gönül zenginliğince coşup
umursamaz varı yoğu
türkülenir
despot bir tutku
tutup elinden götürür sevdaya
renkli rüyalar saflığında kaf’ına
iki eli boşta kırık kanatları yaşta
sürünürken uçtuğunu sanır
söz yemez
sonra adanmışlık bağşeder kendine
yalnız sessiz kimsesiz
Ahmet Coşkun
5.0
100% (21)