- I -
Bin kere pişmanlık
Bin kere keder,
Ben niye uyandım şimdi
Vakit çok geç….

Bilmezdim aslında korkmayı
Karanlık örtüydü üzerime,
Çökmese üşüdüğüm.
Ne zamanki geldin,
Ve sonra uğurladım seni,
Odada ses olmasının, nefes olmasının
Bilmem nesine alıştım.
Korkuyorum şimdi.
Gel bu sefer de alıştır yokluğuna.

Meşhurdur üç beş nöbetleri
Kabus dolu rüyalardan uyanınca,
En güvenli yer pencere bana, pencere…
Yokluyorum dünyayı,
Her şey yerli yerinde mi diye.
Bak her şey yerli yerinde,
Evler, sokaklar, uyuyanlar…
Nasılsa gelmeyeceksin
Avutuyorum kendimi işte.

Alışmalıyım geçtiğim yolların bombalandığı,
Yüzünü göremediğim insanların,
Tuzaklar kurduğu, rüyalara.
Bir keresinde bana,
Seni çok merak ediyorum demiştin ya
Rüyalarımda bile elin olana sevgili
Dermansız dizlerinin haberi olsun,
Geceden geceye uyanıyorum.
Ve bekleyip ezan sesini
Defalarca yüzümü yıkıyorum.

-II-
Köpekler birbirleriyle dalaşırken,
Öğrenmiş kediler başı dik ,mağrur yürümeyi
Ve fareler cirit attı,
Kedilerin kibrinden etrafa bakmayışlarında…
Kemiriliyoruz,
Bilmem, kaç vakitten beri…
Sokağı izle, gece vakti
Eğer senide, rüyalarından uyandıran,
Bir kabusun varsa.
Elin yere değdiği zaman anlarsın,
Ne kadar kirlendiğini.
İlla çamura bulanmak gerekmez ki!
Uçuşan tozlar konduğunda,
Süpürmezsen her şeyi,
Ki bağımlıysan, anlarsın
Nikotinde bağımlı kalır ciğerlerine.

Sakal bırakacak halim yok
İyisi mi sen beni dinle,
Dermansız ayaklarını koynuna al şimdi
Ve keşke vermeseydin vaatler,
Dünyaya nispet, adın ci-han diye…
Bin kere pişmanlık
Bin kere keder,
Ben niye uyandım şimdi
Vakit çok geç….

04.45 Nehir Şermin133333