Küçücüktüm, babamı vurdular. Tam da gününde... Doğum gününde. Karlı bir şubat akşamında. Telefonumuz acı acı çaldı. Vuruldu haberi düştü ocağımıza. Tam yedi kurşun, biri omuriliğinde hala. Ölmedi babam, öldüremediler kalleşler. Yalnız babam vurulmadı benim. Benim hayallerimi de vurdular. Taş kesildi yüreğim, ağlayamadım. Kin, nefret doldu yüreğim. Küçücüktüm acıdan zehirlendim. Sizin hiç babanız vuruldu mu? Hayatın bütün yükleri üzerime yığıldı. Hayatım, cehenneme döndü. On iki yaşındaydım... Hem çalıştım, hem okudum. Bakmayın bugünkü büyüklüğüme, Savaşçı ruhumu ben küçükken edindim. On iki yaşında hayatı öğrendim. Tam yirmi üç yıl geçti üzerinden. Geçmedi kinim, nefretim. Kincisin diyorlar bana affetmiyorsun. Siz olsanız affedebilir misiniz? Çocukluğunuzdaki tüm gülüşlerinizi çalanları. Hayallerinizi, geleceğinizi çalanları affedebilir misiniz? Küçücüktüm, acıdan zehirlendim. İçimdeki tüm acıları, zehirleri Okuyarak, çalışarak temizledim... MRLŞLYNTFN (BU ŞİİR KENDİ HAYATIMDAN BİR KESİTTİR.ÇORLU/TEKİRDAĞ )