7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1205
Okunma

Adem ile havva kulun, yemeseydi o elmayı,
Şeytan onu kandırmazdı, kovulmazdı şol cennetten.
Fani olan bu dünyada, istemezdi hiç kalmayı,
Bilseydi hiç ayrılmazdı, cennet denen güzellikten.
Allah! Allah! diye, diye, tefekküre başla yine,
Düşündün mü ? dünya fani, elbet gelen gider geri.
Hak sözüyle çıkar mümin, sevabını aldı yine,
İşte o gün! ahirette, ayırırlar özel yeri.
Yemediysen haram lokma, karşılığı olur birgün.
Kul hakkına sakın bakma, namazını kıl sen hergün.
Ateşlerde teni yakma, orucunu tut sen ergün.
İşte o gün! ahirette görünür, hep cennet eri.
Tefekkürde; zikirlerde el verelim, dosta candan.
Günahları temizleyip, korkalım hep çıkcak candan.
Can çıkarda huy çıkmazmış, kötü ise def et candan.
İşte o gün! ahirette; kovdurmuşsun derler şeri.
Arkamızdan hep yaparlar, biz ölünce bol helvayı.
Budar isen, ağaçtaki kuru dalla, ham meyvayı.
Sulamazsan ihmal edip, yürekteki sen takvayı.
İşte o gün! ahirette, alamazsın önde yeri.
İnsana yakışandır, nefsini ıslah etmek.
Herdaim sen hakkı zikret, olunmaz ki ona yetmek.
Tesbih ile olur bil ki, sevaplara sevap katmak.
İşte o gün! ahirette farkedilir, gözde feri.
ŞAİR:ADALETİN SESİ
27-7-2008