1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
518
Okunma
Yine bir sabaha karşıda kaldı,
Bitmeye yakın cılız cılız yanan mum.
Kendi yandı , kendi eridi.
Dumanını, hissini , gölgesini yine kendi
Tüketti.
Ne kadar titriyordu alevi,
Ne kadar yakıyordu ateşi
Daha ne kadar dayanırdı bilinmez.
İşte bitiyordu
Alevini ,ateşini , ışığını , gölgesini alıp
Sessiz , sedasız bir daha asla
yanmayacakmış gibi
Sönüyordu.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz