ANALAR EVLADINA KENDİ CANINDAN YAKIN

Ana evladı varken, başka dostlar aramaz
Ana sarsa yaranı, yaran bil ki kanamaz
Sinesi yastık onun, şefkatiyse yorganın
Yüreği çok geniştir, çekinmeden yaslanın

İncitmeden telini, saçlarını tarayan
Birazcık üzgün görse, hemen çare arayan
Evlatsa bahçede gül, koklamaya doyulmaz
Evlat canın parçası, kabuk değil soyulmaz

Ana evlat bir bütün, parçalara bölünmez
Yürekler aynı çarpar, ona duvar örülmez
Anadır saçın ören, kendi yemez, yedirir
Kendi yokluk çekse de, evladını giydirir

Anayla babanızın, hayır duasın alın
Allah’ın rızasını, onlar ile kazanın
Onlar oldu zor günde, hemen yanı başında
Onların sevgisi var, bil ki ekmek aşında

Ana cennetin yolu, duası elbet tutar
Ana evladı için, ateşe kendin atar
Anadır evladına, kendi canından yakın
Niğmetullah anana, uf bile deme sakın

Şair yazar : Niğmetullah Şentürk
Niğde