yirmi yıl
şuramda
tam kalbimin ortasında
paslı bir çivi gibi taşıdım seni
bir hamal gibi
seninle güldüm
seninle ağladım
seninle ak koştu saçlarıma
ohh demedim
off demedim
gece demedim
gündüz demedim
seni aradım, seni sordum
kimi zaman neşe
kimi zaman işkence oldun bana
ellerine, saçlarına, dudaklarına
yüzlerce şiir yazdım..
kimigün heyacandı
kimigün göçebe leşiydi hatıralarım..


ben
yüreği kurşun yaralı güneyli
sen
yağmur gözlü kız
gerdim yüreğimi bir uçtan biruca
gittim gittim geldim
aş demedim
iş demedim
yaz demedim kış demedim
bir delikanlı sevdaydı benimki
hiçbir şarkıda bulamazsın
hiçbir aşkta göremezsin...



BİRGÜN
yirmi yıl sonra
apansızca çaldın kapımı
eski giysiler gibi getirip hatıralarımı
bir çöplüğe atar gibi döktün
boynumu kırdın

belimi büktün
hepsi yarım, hepsi kırık
ne gözyaşı kalmış, ne hıçkırık
nede o ölümüne ayrılık
u n u t m u ş sun
kurutmuşsun
en güzelini çiçeklerin
ne tılısımı kalmış, ne görkemi
içimde kurduğum
saklı bahçenin..


şimdi bak
biraz daha zor yaşamak
bulut olupda dağılmak gökyüzüne
yağmur olupda yağmak istiyorum


ağlamak istiyorum
ağlamak istiyorum
ağlamak istiyorum
a ğ l a m a k istiyorum......


Ali SÖNMEZ