esip de gürlemek çok mu çok kolay
iş başa düşünce esip de gürlemek olay

biçare ve gariplerin
buz tuttuğu kara bir gündü bu gün
veya evsiz ve barksızların donduğu
yine çok mu çok zonkluyor hafızam
duyarsız vicdanların kibrinde kaldı aklım

düşe kalka sürünüyordum kaldırımda
canımı yine böyle kimler acıttı
içime bu kaynar sorumluluğu akıtarak
hangi zalimler kuruşu
kara vicdanlarına ve sorumluluklarına tercih etti

sokak sürgünü mü bu insanlarla hayvanlar
vicdanımın ağırlığı kadar eğiliyorum
konaklar ve evler var yanı başlarında
göre bildiğim kadarıyla
sanki bir akrep var ceplerinde beylerin

isyankar hıçkırığımdı
boğazımın kırk düğümüne takılı kalan
vicdan sızıntıları içinde
insanların çoğunu insandan sayamıyorum

çok derinimden bir soluk borç alıyorum
yüreğimin ta içinin yanışından
şu an ben ne durumda neredeyim acaba
günün bu kara talihlilerini
neden ki görüp de umursamayanlar var

çıkarının haltına tapmış güruhlar
vızır vızır koşmakta
efsunlanmış gibi bir sağa bir sola
hiçbirinin ruh yapısı birbirine uyumlu değil
utancımdan kızarıyorum

her bir şeyler apaçık da ortada
insanlık adı altında üşüyüp donan aç sabiler
her yan hayır kurumu bunlar ne işe yarar
göz göre göre
ortadan kayboluyor toplanmış paralar

gözümün tam önünde
açlıktan ölmek üzere olan adamlar
sonuna razı olan akrepler gibi
varlığı olanlara kızıyorum
ağzımın namahrem kilidini açarak

bir çok insanın yok olduğu bir gündü bu gün
bir kovuk bile yoktu
buz oluşta da donduğu o gün bu gündü
esintinin merhametinde
insanların esintilerin gücüne terkedildikleri
ıslak kağıtlarla bezenmiş
bir duldaya ölmek için sığındığı
o gün bu gündü

esip de gürlemek çok mu çok kolay
iş başa düşünce esip de gürlemek olay

insanlığınıza sığınamadılar
vicdanlarınıza da sığınamadılar
bir duldaya sığındı
garibimin sığındığı ve hiç kalkamadığı
vicdansızların acımasızlığının doğurduğu
tüm sığınmalar
Azrail’in elinde kalmaya mahkum edildi…


(22.12.2020) AZAP.. (Kadri Atmaca)