Şiir yakalar

geceyi kaçırdım gözlerime
içim bir fanus yıldızla süslenmiş
kaç kez yolumu değiştirdim
mehtabı görmemek için dolaştım güne
sevgililer el sallarken
gül kokulu sararmış benzime küskün
kapı eşiğine

hasta yatağında can çekişmesi bu
renk renk harflerle dolu kavanoz başucumda
hangisi hangi ağrıya iyi gelir bilmeye
bir ağrı ki geçmeyen inatçı
bir bardak su tek tek olmasa çift çift
hekimin umumi tavsiyeleri okudum
fazlası zehirlermiş

iç savaş yaşıyorum
aslında hayatın içimden akışı akandı
fanus yanıp sönen döndükçe heyecan uyandıran
kendimi kendim içinde zaman yolculuğuna
her duruşta zamanı sıfırlayan
kalemsiz deftersiz bir hafıza
kendini hece hece kelimeleyip cümle/leştiriyor

okumayı bırakalı çok olmuştu
şimdi sıra yazmayı da bırakmakta dedim
el ayak çekip bir başına gitme zamanı
güvercin kanatlarımı takıp ankanın ülkesine
heybemde üş beş sevda çokça ağrı biraz günah
ağlayacak yürekte kalmamışken kimsede
daha köşeyi dönmeden şiir yakalıyor

Ahmet Coşkun