2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
549
Okunma
Taşımıyor artık beni bulutlar,
Pazarlar kurulmuyor kentlerde,
Çocukluğum ceplerimden düşüyor,
Biraz da gülüşüm parklarda.
İnanmıyoruz yağmurun ıslattığına,
Belki de yuvarlanıyoruz yukarıya doğru,
Bir ayağım yalın, bir ayağım yer gibi,
İşte darmadağınık kuşlardan gökyüzü.
Belki de en inançsız benim sevgilim,
Yaşamak ne değildir en çok onu bilirim,
Üstüm başım toprak, üstüm başım toz içinde,
Oysa ben de geçmiştim yeşilin önünden.
Bir tek ikimiz kaldık sevgilim kelimelerin önünde,
Doğum günlerinde yakalıyoruz kelebekleri ikimiz,
Uykumuz bölünüyor telaş komşumuza kadar,
Numarası küçük bir ayakkabıdır ayaklarımda hayat.
Ütüsüz gömlekler doğuyor her gün üzerimde,
Perdeler dalgalanıyor, içim görünüyor,
Huysuz atlar kovalıyorum neşemde,
İnanmıyoruz ertesine, ertesi güne.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz