Dasitan ı Aşk 5 Hangi Kentte Ne Kenti Bu

HİKÂYE-İ AŞK 5 

Hangi kentte ne kenti bu 
Bela diyarından sonra 
Gelen güvenlik kenti 

Sis dedi ey Amnofis 
Yırtıl ve çekil 
Şair Tevfik Fikret’in Sis’i 
Ansızın göründü 
Boğazın sularında 
Çıktı karşısına 
Bir koca göbekli adam 

Attı elini çevirdi siyaha bembeyaz sisi 
Boyadı etrafı. Bu Yahya Kemal’di 

Aşk şaşıradursun iki şair arasında 
Sis açıladursun dev bitirdi işi 
Kalktı dev adımlarla bir çırpıda 
Sarktı karşıya 
‘ 
Hımm’ dedi’ ne güzel bu 
Ne güzel entarisi var 
Elbisesi melbisesi 
Mimarisi hendesesi 
Rabbim yaratmış ne güzel 
Güzelliğe bir timsal’ 

‘Gel’ dedi o güzele 
İndi o minareden 
Verdi elini ona 
İndirdi aşağı 
Tuttu çevirdi onu 
Baş aşağı 

Anlat dedi, anlattı o 
Ballat dedi, ballattı o 
Farkına varmadı hiçbir şeyin 
Mesela dünyanın tersine döndüğünü 
O yerden öyle değişik göründüğünü 
Ona öyle neden başka gözüktüğünü 
Aşk şaştı bu işe 
Aklı karıştı. ‘Aman’ dedi 

Bir çığlık attı, kendini 
Kayalıklardan kente fırlattı 
Kısa bir an çok kısa 
Bir sineğin burnu ne kadar 
Bir devenin hörgücüne gitti geldi gitti geldi 
Dünyanın bir ucundan bir ucuna 
Kekeledi mekeledi 
Bir iki yutkundu sonra 
Ses vermek istedi 
Ses dedi sonra ses ses ses 
Dedi yok yok yok 
‘Allah kahretsin’ dedi ‘Nerde 
Nutkum mu tutuldu yoksa’ 
Bir yıl sürdü bu sanki 
Bin yıl gibi bir yıldı sanki 
Geceden uzak bir tereddüttü 
Bir yutkundu bir yutkundu 
Dediler; ’ Bu delirecek şimdi’ 
Aklı başından gitti 

Sustu aşk o an baktı 
Başını kaldırıp Leonardo da Vinci 
Bırakmış işini gücünü 
Başlamış gökyüzünde yepyeni bir tablo yapmaya 
Ama ne tablo La Jokond mu desem Mona Lisa mı yoksa ressamın âşık olduğu 


Genç model resmini yaparken evet gerçekten 
O bu 
Hani şu hem ağlayıp hem gülen 
Evet, o ta kendisi 
Şimdi gülüyor olan bitene 
Ağlıyor da bir yandan 
Aman Ya Rabbim aman 

Dur hele 
Sıra bize de gele 
Biz de yapalım o mahut güzelin resmini 
Şiirin alınlığına 
Resmedelim sevgilinin portresini 
Adını kanla yazarak altına 
Binip rüzgârdan atımıza 
Mesafeleri katledelim 
Sonra alıp elimize 
Yıldızlardan bir kandil 
Tozu dumana katalım 
Mona Lisa da gülecek o zaman bu işe 
Ve artık hiç mi hiçbir kez ağlamayacak belki 
Belki inanmayacaksınız ama 
Doğru bu söylediklerim 
Mona Lisa bile unutarak o efsanevi şöhretini 
Kıracak altından çerçevesini 
Ve bırakacak yerini 
Sevgilimin şöhretine 
Ve şair Nazım Hikmet 
Kıracak kalemini 
Kırdı işte 

Ama bunca eserler içinde 
En soylu uzun boylu 
Bir sürü destanları 
Anlı şanlı kucaklayarak 

Bu kalıba koydu ve Hüsn-ü Aşk 
Tarihe mal oldu artık 

Yenilgisini aratmayacak denli iyi 
Ve güzel olduğunu bile bile 

‘Ama bu çağ da yazılmalı’ dedi Üstad 
‘Bir yeni hikâye-i aşk’

Ahmet Kemal