Tepearası şiir kitabımdan

Dostlar bizim köyde analık zordu
Çile çeke çeke geçip gittiler
Hiç işleri bitmez vardı ha vardı
Günyüzü görmeden göçüp gittiler

Garipler sürmedi dünyada sefa
Kocalardan zaten görmedi vefa
Ölünceye kadar çektiler cefa
Rahata ermeden göçüp gittiler

Tahrası elinde urgan belinde
Düşerdi yollara seher vaktinde
Durmadan çalışıp durdu her yerde
Huzura varmadan göçüp gittiler

Gündüz çalışır akşam geç yatardı
Azık için gece ekmek yapardı
Kimse uyanmadan soba yakardı
Kimseyi yormadan göçüp gittiler

Ladin dalındandı ev süpürgesi
Ağaçtan tekneydi tek makinesi
Yaşam boyu sürdü bitmez çilesi
Bir sefa sürmeden göçüp gittiler

Eşiyle beraber her yere koştu
Çocukları için çağlayıp coştu
Nice zorlukları yılmadan aştı
Kimseyi kırmadan göçüp gittiler

Ağır yük ondaydı yok ona durmak
Bedeni bilmezdi sanki yorulmak
Köyümün kadını budur işte bak
Şöyle oturmadan göçüp gittiler

30 Mart 2020

Not: şiirimdeki izlenimlerim 1965—1985
Yılları arasında geçen günlük hayattandır.