Düstur!..

İnsanı insan yapan ne kemik, ne de ettir,
Ruhsuz kalan bir beden, olsa olsa cesettir.

İslâmiyet ruhumuz, Türklük bedenimizdir,
Bu yol tek çıkar yoldur, sürülecek tek izdir.

Kim ne olursa olsun, biz bu yoldan sapmayız,
Biz Hakka inanmışız, başkasına tapmayız.

Doğruluk ve adâlet, cesarettir simgemiz,
Beşbin yıllık mâziden gelir bizim sesimiz.

Bu sese kulak veren şaşırmaz sağı solu,
Bu ses Yesevilerin, Mevlânaların yolu.

Dedem Korkut seslenir hep yüceden yüceden,
Kaşgarlı Lügat açmış, kelimeden heceden.

Sultan Alparslan girdi şanıyla Malazgirt’e,
Kendini kurt sananlar döndüler birer ite.

Türk oldu Anadolu, ağustoslar mübârek;
Kimin hakkı var bunda, başka söze ne gerek?

Aşiretten devlete iz verdi Osmanlıya,
Osman Bey Devlet kurdu, laf kalmadı gayrıya.

Altıyüzyıl sürecek mücahede başladı,
Dünyada Haçlı zulmü böylece yavaşladı.

Osmanlı devir kapar, yeni devirler açar,
Osmanlıyı anlatsam, hikâye uzun kaçar.

Her doğan ölür derler, devletler de böyledir;
Lâkin Türkler ölmezler, tarihen tescillidir.

Osmanlı, tarihini Türkiye’ye bağladı,
Osmanlı zabitanı Türkiye’de çağladı.

Osmanlı asla döndü, Türk oldu Türkiye’de,
Türk olan yaşıyacak ebediyen bu yerde.

Bu bir ırkçılık değil, nesebini bilmektir;
Aslını inkâr eden soysuzdur, nesepsizdir.

Aslını bilmeyene haramzâde demişiz,
Kendini bilenlerden biz asla ürkmemişiz.

Kendini bilmektir ki; hem görev, hem de haktır,
Sen kendini bilmezsen bu nice yaşamaktır.

Her halk kendini tanır, vatanına bağlanır,
Halkımız bu vatanda Türk olarak anılır.

Bin yılı aşkın zaman bu vatan Türkiye’dir,
Kendini Türk sayanlar bu birliğe üyedir.

Cumhuriyet kavlidir, böylesi uyar akla;
Bu kavle can vermişiz, bozulamaz nifakla.

Baban, deden şehittir bu uğurda, bir düşün;
Sana huzur burdadır, Türkiye’dedir aşın.

Ben senden çok yiyorsam, hadi gel bölüşelim,
Böylece BİZ OLALIM, ver elini kardeşim...

31.07.2010
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan