SUSARAK BAĞIRDIM

İl’imden ettin beni, yerimde ağırdım ben
Hakikate pürdikkat, yalana sağırdım ben
Çağın asık yüzünü tırmaladıkça zaman...
Konuşanlara inat, susarak bağırdım ben

YÜZÜN OLMAZ

Sen ne biçim bir kulsun, secdede izin olmaz
Gece gibidir kalbin, bir dem gündüzün olmaz
Âlem-i ebedîde kurulan sofralarda...
Gönlünü doyurmaya mahşerde yüzün olmaz

BİZE UZAK OLANLAR

Kendini nasıl bilsin öze uzak olanlar?
Her yeri yokuş sanır düze uzak olanlar
Yunus’un ikliminde arınmışız, yunmuşuz
Bizleri anlayamaz bize uzak olanlar

HÖYÜK

Acıtır ruhumuzu, mihnet sinede yüktür
Dayandığımız Allah derdimizden büyüktür
Dünyada bir hoş seda bırakmayan insanın...
Yaşadığına delil kabrindeki höyüktür

ZAMANIN İZLERİ

Silmek müşküldür şimdi zamanın izlerini
Aşmak nasip olmadı kalbin denizlerini
Solumda ağır yüktür sana dair ne varsa
Kırdın, tarumar ettin ruhun filizlerini?

İNSANLIĞIN EDERİ

Bencillik hastalıktır, odur ömrün hederi
Unutmuş Âdemoğlu kazayı ve kaderi
İnsanlık bir iddia, ispatı gerek elbet
Paylaştığın kadardır insanlığın ederi

M. NİHAT MALKOÇ