Gündüz güneş, gece mehtap, onda inmiş yeryüzüne,
Öyle fettan bir güzel ki, ruhu şeytan, yüzü melek...
Baharın tüm meyvaları, dizilmişler gül yüzüne;
Dudakları olgun kiraz, gamzeleri pembe çilek...

Zülfü düşmüş üzerine, elâ gözler hâre hâre,
Gönül çelen bir tatlı dil, bin bir derde bin bir çâre.
Bir de sevgi dolu yürek, kim can vermez, böyle yâre
İşte böyle bir âhuyu nasip etti bana felek.

Naz yakışır nâzenine, ama yüzü hep gülerek,
Gelişi var, ince belden kıvrılarak, bükülerek...
Güzelliği her yanından, işve işve dökülerek
Bülbül olur kollarımda, şakır civelek civelek...

Bir de narin teni var ki, gül yaprağından dokusu,
Hanımeli, yaseminden, mor menekşeden kokusu.
Endâmı hoş, hitâbı hoş, sevdâsı hoş, bir içim su;
Vakur ama, mağrur değil, aşktan yana gönlü selek...

Kıvırarak dudağını, davet eder o işvebaz,
Sarhoş eden busesinde, öyle bir tat, öyle bir haz...
Bir rast gelip sorsa bana, lâmbadan çıkan sihirbaz
Üç bûsesini isterdim, son üç arzu, son üç dilek...

Ünal Beşkese
:::::::::::::::::::::::::::.
selek: cömert