0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
347
Okunma
Yaşamın rutininde
koyvermiş giderken öylesine
sanki her hesabı görmüşcesine
biraz da isteksiz
ve bezginleşmişçesine...
kırık dökük bir yol hikayesinin
son bölümlerini
kalemin kırıklarına rağmen
inatla yazarken..
birden bire
gözde beliriverir
ay yüzlü bir ahu..
yüzünde..
meleklere özgü ışıltılı bir tebessüm
ve sanki gözlerindeki
gece denizinden doğmuş
ılık bir eylül esintisiyle..
bir ritm üzre gülüşünden
üfleyiverir
usulca
ruhunun küllerine
parladığını duyumsatır
yüreğindeki korun..
ve o firuz/anda
bambaşka bir hevesle
koyulursun yeni bir menzilin maviliğine
rahme yeni düşmüşcesine
ya da ilk harfi bellercesine..
H.H
📿✌
5.0
100% (1)