2
Yorum
17
Beğeni
4,8
Puan
615
Okunma
Gün geçtikçe azalıyor umutlarımız,
Omuzumuzdaki yük ağırlaşıyor gittikçe
Artık tahammül edemiyoruz hiçbir şeye
İstemesek de kırıyoruz kalbimizi.
Sıkıntı azalacağına çoğalıyor gün geçtikçe
Dertler yığın yığın oluyor azaltamıyoruz
Huzursuzluk diz boyu baş edemiyoruz
Artık unutur olduk sevmeyi ve sevilmeyi.
İnsan insan olmaktan çıkmış sanki,
Kimsede kalmamış vicdan ve merhamet.
Düşenin elinden hiç kimse tutmaz olmuş
Ne oldu böyle insanlığımıza bilemiyorum.
Çaresi olmayan çaresizlere çare olsak,
Elinden tutup yardım eli uzatsak,
Yardıma muhtaç olanın halinden anlasak
İnsan olduğumuzu hatırlarız.
SEVDA GÜL EKİCİ
Bu şiirimi, saat 01:47 ve 15.12.2020 Salı günü yazdım.
Bütün okuyucularıma en içten saygılarımla.
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz