saat sabahın altısı dışarda yağmur yağıyor
ihtimal aralık ayındayız ,ölümlerin beni bulduğu ayda.
sende yoksun karanlığındayım umudun
kabir başlarında sessiz olur taşlar
ısıtır ruhumdaki soğukluğu o acı
bir kadın sevişir günahları ile işsiz garip yorgun
özlenir olur bırakıp geldiğin şehirler.
biliyorum yüreğimdeki sızı hiç bitmeyecek
nerede terkedecek beni sensizliğim
en yorgun işlerde çalışırken yüreğim
sen o mavi gecede nerdesin nerden bileyim.
sokaklarda başı boş dolaşıyor sensizlik
odamda turanç bir umut duvarı boyamış
sensin yüreğimdeki çoğunluk,
ben sensizliğin tekliğindeyim
saat sabahın altısı işsiz erkekler
ve namuslu kadınlar şimdi o mavi geceyi terk edecek.
sende terk edeceksin biliyorum
o turanç boyalı odayı belki birazdan kapı çalacak
birazdan uyanacak çocuklar
açım sensizliğimde
saat sabahın altısı hiç geçmeyecek gibi zaman
belki çiçekler açacak tarlalarda
köylüler çalışacak herkesin karnı tok
bir ben hiç özlemeyeceğim.